Ground Penetrating Radar (GPR) یا روش رادار نفوذی زمین یکی از روشهای ژئوفیزیکی با قدرت تفکیک بالا است که توسط امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا، تغییرات خواص الکتریکی را در اعماق کم آشکارسازی میکند. این روش کاربرد گسترده ای در اکتشاف کانسارهای متعدد فلزی و غیرفلزی، تعیین موقعیت حفره های کارستی، اکتشاف منابع آب زیر زمینی، مکان یابی تاسیسات زیرزمینی مانند لوله، کابل، کانال، قنات و شناسایی شکستگی ها و درز و شکاف ها دارد. از مزایای نسبت به دیگر روش های ژئوفیزیک اکتشافی و مهندسی، می توان به غیر مخرب بودن، دقت و قدرت تفکیک بالا، برداشت سریع و ارزان اشاره کرد.
در این روش، امواجی از دستگاه GPR ساطع شده و به داخل زمین نفوذ میکند. این امواج در برخورد با ناپیوستگیها، به دلیل تغییر در گذردهی الکتریکی در دو طرف مرز مشترک دو محیط، بازتاب میشوند. بازتابشها توسط دستگاه دریافت شده و با توجه به سرعت این امواج که در محیطهای مختلف متفاوت است میتوان اطلاعاتی مانند جنس محیط، عمق مواد مدفون، موقعیت مرز لایههای درون زمین و … را به دست آورد.
قدرت نفوذ و دقت روش GPR
قدرت نفوذ و دقت روش GPR وابسته به فرکانس موجی است که توسط دستگاه به درون زمین ارسال میشود. هر چه این موج فرکانس پایینتری داشته باشد، قدرت نفوذ آن افزایش مییابد و میتوان لایههای عمیقتری از زمین را توسط این موج شناسایی نمود. اما در مقابل قدرت تفکیک و در نتیجه دقت روش کمتر میشود. یعنی در اعماق کمتر قدرت تفکیک بالاتری وجود دارد و اجسام با ابعاد کوچک تر را نیز میتوان شناسایی نمود. اما هر چه عمق بیشتر میشود، اجسام باید ابعاد بزرگتری داشته باشند تا توسط این روش قابل شناسایی باشند.
دستگاههای GPR معمولا دارای آنتنهای مختلف میباشند. هر کدام از این آنتنها قادر هستند تا موج با فرکانس خاصی را از خود ساطع کنند. با توجه به موارد گفته شده، هر کدام از این آنتنها جهت شناسایی هدف خاصی مورد استفاده قرار میگیرند.